วัน ที่ 16 มิถุนายน ของทุกปี เป็นวันสำคัญของลูกจ้างทำงานบ้าน แต่เนื่องด้วยปี 2563 นี้ สถานการณ์ไม่อำนวยเนื่องจากการแพร่ระบาดของโรคโควิด 19 ไปทั่วโลก และประเทศไทยเองได้มีมาตรการป้องกัน และรักษาระยะห่าง เพื่อป้องกันเรื่องการแพร่ระบาด มูลนิธิเพื่อสุขภาพและการเรียนรู้ของแรงงานกลุ่มชาติพันธุ์ จึงไม่ได้จัดเวทีเนื่องในวันลูกจ้างทำงานบ้านสากล แต่ได้ประสานพูดคุยติดตามกับลุกจ้างทำงานบ้าน เพื่อสอบถามความเป็นอยู่ สภาพการทำงาน ในปัจจุบัน ซึ่งพบว่าลูกจ้างทำงานบ้านที่เป็นลูกจ้างของบริษัทรับทำความสะอาด ลูกจ้างที่ทำความสะอาดในโรงแรม ร้านอาหาร มีปัญหาในการทำงานอันเนื่องมาจากการแพร่ระบาดของโรคโควิด 19 เป็นอย่างมาก บางส่วนไม่ได้ทำงาน บางส่วนอาจจะได้ทำงานน้อยลง ทำให้มีรายได้น้อยลง บางส่วนไม่มีรายได้เลย ส่งผลถึงการดำรงชีวิต การกินอยู่ มีลูกจ้างทำงานบ้านบางคนที่บอกกับเราว่า “ทุกวันนี้อยู่ได้ด้วยของบริจาค อยากให้มีความช่วยเหลือจากรัฐบาลไทยบ้าง อยากได้เงินช่วยเหลือเยียวยา 5,000 บาท ตามที่รัฐบาลไทยมีนโยบายช่วยเหลือคนงานไทยที่ตกงานในระหว่างนี้” นอกจากนี้ลูกจ้างทำงานบ้านบางส่วนที่สามารถเข้าระบบประกันสังคมเพราะเป็นลูกจ้างของบริษัทรับทำความสะอาด แต่เมื่อไม่ได้ทำงานในช่วงระบาดของโควิด 19 ได้ไปยื่นขอรับประโยชน์กรณีประกันว่างงาน ซึ่งบางส่วนก็ยังไม่ได้รับเงินประกันว่างงานเลย ทั้ง ๆ ที่ได้ยื่นเรื่องขอรับเงินประกันว่างงานไปนานกว่า 2 เดือนแล้ว การได้รับสิทธิประโยชน์กรณีว่างงานมีความล่าช้ามาก ลูกจ้างทำงานบ้านก็ยังมีความกังวลใจว่าจะได้ทำงานอย่างเติมที่เมื่อไหร่ เพราะนอกจากค่าใช้จ่ายส่วนตัวที่กำลังเป็นปัญหาแล้ว ก็ยังไม่มีรายได้ทีจะส่งไปให้กับครอบครัว พ่อแม่ หรือลูก ที่อยู่ประเทศเมียนมา ซึ่งก็ลำบากเช่นเดียวกัน

เบื้องหลังของบ้านที่สะอาด บ้านที่น่าอยู่ ห้องพักผ่อนที่แสนสะอาดตา กับข้าวที่แสนอร่อยและพร้อมเสิร์ฟให้นายจ้าง เสื้อผ้าที่มีกลิ่นหอมสะอาด รวมถึงสิ่งของอื่น ๆ รถของนายจ้าง ที่สะอาด พร้อมใช้งาน อย่างไม่อายใคร ก็มาจากผีมือของคนทำงานทั้งสิ้น จากรูปภาพทำให้เห็นถึงความตั้งใจ การเอาใจใส่ ความรับผิดชอบในหน้าที่ของพวกเขาที่ทุ่มเทให้กับงานอย่างสุดความสามารถ แต่นายจ้าง รัฐบาล รวมถึงคนในสังคม ไม่ให้ความสำคัญ ไม่ให้คุณค่าไม่ให้การคุ้มครองลูกจ้างทำงานบ้านเท่าที่ควร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องค่าจ้างค่าแรง เวลาทำงาน วันหยุด วันลา การดูแลเรื่องอุบัติเหตุจากการทำงาน เป็นต้น

สิ่งที่พี่น้องคนทำงานบ้านต้องการคือ 1. อยากให้รัฐบาลไทยได้มีมาตรการในการช่วยเหลือลูกจ้างทำงานบ้าน และแรงงานข้ามชาติทุกคนทุกสาขาอาชีพที่ทำงานอยู่ในประเทศไทยเพราะพวกเราลำบากมาก ไม่มีงานทำ ไม่มีรายได้ 2.ขอให้รัฐบาลไทยเซ็นรับรองอนุสัญญา ILO 189 ว่าด้วยการคุ้มครองแรงงานทำงานบ้าน 3. ขอให้รัฐไทยแก้ไข พรบ.การคุ้มครองแรงงานปี พ.ศ. 2541ให้คุ้มครองลูกจ้างทำงานบ้านเช่นเดียวกับแรงงานประเภทอื่น ๆ
“ งานทุกงาน อาชีพทุกอาชีพ ล้วนมีความสำคัญในตัวของมันเอง การได้รับการคุ้มครองทั้งทางกฎหมาย และทางสังคมเป็นสิ่งสำคัญ กับลูกจ้างทำงานบ้านทุกๆคน ”