งานแลกเปลี่ยนสตรีประจำปี 2567 ครั้งที่ 23 จังหวัดเชียงใหม่

พวกเรา คนงานหญิงอพยพ 100 คนจากเมียนมาร์และกัมพูชา ทำงานในโรงงาน ไร่นา การก่อสร้าง อุตสาหกรรมประมง และในครัวเรือนส่วนตัวกว่า 30 แห่งทั่วประเทศไทย ได้พูดคุยถึงปัญหาและความฝันของเราในฐานะคนงาน ผู้หญิง มารดา และผู้อพยพ เราอยากจะใช้โอกาสนี้ในการให้ข้อเสนอแนะเพื่อปรับปรุงสถานการณ์สำหรับผู้หญิงข้ามชาติทั้งหมดในประเทศไทย ดังนี้

1. ในฐานะแม่ เราต้องการให้ลูกๆ ของเราได้รับการศึกษา เราขอให้รัฐบาลไทยส่งเสริมความมุ่งมั่นต่อการศึกษาสำหรับทุกคน และรับประกันว่าเด็กข้ามชาติทุกคนจะได้รับการศึกษาที่โรงเรียนของรัฐ หรือผ่าน ศูนย์การเรียนรู้ของผู้อพยพ (Migrant Learning Centre) โดยไม่คำนึงถึงสถานะ การเข้าเมืองของพวกเขา

2. ในฐานะคนงาน สิทธิแรงงานของเรามักถูกละเมิด รวมถึงการได้รับค่าจ้างน้อยกว่าค่าจ้างขั้นต่ำตามกฎหมาย ไม่ได้รับค่าจ้างในการทำงานล่วงเวลา การเลิกจ้างที่ไม่เป็นธรรม และสภาพการทำงานที่ไม่ปลอดภัย เราขอให้รัฐบาลไทยติดตามและบังคับใช้กฎหมายแรงงานในสถานที่ทำงานของเรา และพัฒนากลไกการร้องเรียนซึ่งแรงงานข้ามชาติสามารถใช้ได้โดยไม่ต้องกลัวว่าจะถูกตอบโต้จากนายจ้าง

3. ในฐานะคนงานหญิง เราขอให้มีการบังคับใช้สิทธิในการลาคลอดบุตรและการคุ้มครองจากการเลิกจ้าง

4.ในฐานะคนทำงานบ้าน เราขอให้ได้รับการยอมรับว่าเป็นแรงงาน และได้รับการคุ้มครองอย่างเต็มที่ภายใต้กฎหมายคุ้มครองแรงงาน5.ในฐานะผู้ย้ายถิ่น เราขอให้ระบบการลงทะเบียนและการรักษาสถานะทางกฎหมายถูกทำให้ง่ายขึ้น เพื่อที่เราจะสามารถดำเนินการตามกระบวนการได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องใช้นายหน้าแสวงหาผลประโยชน์

และสุดท้ายนี้ เราขอแนะนำอย่างยิ่งให้ประเทศไทยให้สัตยาบันอนุสัญญา ILO ว่าด้วยการยุติความรุนแรงและการคุกคามในโลกแห่งการทำงาน (อนุสัญญาฉบับที่ 190) ซึ่งจะปรับปรุงความปลอดภัยและความมั่นคงของแรงงานหญิงชาวไทยและแรงงานข้ามชาติในที่ทำงานอย่างมาก เราขอขอบคุณสำหรับเวลาของคุณและการพิจารณาคำขอของเรา เรายินดีที่จะหารือเพิ่มเติมและให้รายละเอียดเพิ่มเติมตามความจำเป็น รับรองโดยผู้หญิงข้ามชาติ 100 คนที่ทำงานในประเทศไทย